Ontwerp: © 1999 - 2016 Steijger Communications BV
Het is tegenwoordig een normale zaak om fouten toe te geven. Sorry, ik heb een fout gemaakt, dat had ik niet moeten doen. Mijn excuses. Zoiets. Nou valt dit nogal mee; in de politiek komt dit bijvoorbeeld bijna dagelijks voor, in het bedrijfsleven ook en tegenwoordig is dit vooral ook in de zorg sterk in opkomst. Of bij de spoorwegen. Om maar wat actuele foutgenererende branches te noemen.
Maar het kan erger. Biechten als je jarenlang de kluit hebt belazerd. Prins Bernhard deed het in een postuum interview, anderen wachtten niet tot het eind maar maken halverwege al schoon schip. Leuke bedriegers uit het verleden zijn VVD-er Charles Swietert, die zich een staatssecretarisschap bij elkaar loog of die aardige mevrouw Tara Singh Varma van Groen Links die leed aan Pseudologia Fantastica, de ziekelijke, onweerstaanbare neiging om gefantaseerde belevenissen als waar gebeurd te presenteren. Het leverde smakelijke verhalen op.
Tegenwoordig zijn het vooral wielrenners die op de biechtstoel belanden. Iedereen die de wielersport een beetje volgt, weet dat je tot voor kort zonder manipulatie alleen achterin het peloton wat te zoeken had. Iederéén, behálve Mart Smeets en de Rabobank, die er overigens en passant wel grof geld aan verdienden. Mart met het zoveelste boekje over de gele trui en Rabobank met een immense publiciteit. Maar Rabo biecht niet, de bank wist van niets, zegt ze nu. De wielrenners bekennen nu bij bosjes. Alleen de Zoetemelken en Ducrots van deze wereld nog niet. Maar dat komt nog wel.
Enkele beroemde biechten:
Indeed, I did have a relationship with Miss Lewinski – Bill Clinton
Wo ist der Bahnhof - Gé en Arie Temmes
I’m not a crook – Richard Nixon
Probably I took more than anyone can survive – Charlie Sheen
Yes – Lance Armstrong
Ja, ik heb ook doping gebruikt - Michael Boogerd
Ook leuk om te lezen: de perfecte spijtbetuiging
–Cees Steijger
De bekentenis do’s en don’ts
Als je in een situatie terecht bent gekomen waarin alleen opbiechten nog rest, ga dan niet direct emotioneel te werk, maar zint eer je begint. Zorg voor een doordacht pr-plan, en kies je biechtpodium zorgvuldig. Hieronder enkele do’s en don’ts voor een succesvolle bekentenis:
Doen - Zorg er voor dat wat je versie van je verhaal is de waarheid is die nooit kan worden ontkend of worden tegengesproken.
Niet doen -Geen randvoorwaarden stellen en niet vooraf afspraken maken over vragen die worden gesteld door de interviewer.
Doen – Win het vertrouwen van de journalist (en bij voorkeur de hoofdredacteur) leer hem/haar vooraf goed kennen zodat er sprake is van een vertrouwensrelatie.
Niet doen - Niet zomaar akkoord gaan met een biechtstoelinterview omdat je met de rug tegen de muur staat.
Doen – Ga alleen akkoord met een biechtstoelinterview mits je de uitzending of publicatie voorafgaand kunt inzien.
Niet doen - Probeer je belijdenis niet achteraf te verdoezelen of te down playen. Als je eenmaal een journalist te woord hebt gestaan, komt het verhaal hoe dan ook naar buiten of je meewerkt of niet.
Doen – Plan het interview goed en begin met de bovenste regel van je verhaal. Bedenk wat de kop moet zijn, zoals je jouw verhaal in de publiciteit wilt hebben.
Doen – Bereid alle mogelijke vragen en antwoorden goed voor, weet welke boodschap je wilt overbrengen.
Doen –Probeer emotie te vermijden; zodra je emotioneel bent ga je meer zeggen.
Doen – Praat vooraf en achteraf met de journalist, om het resultaat een positieve vorm te geven, zorg dat hij/zij je verhaal begrijpt.
Niet doen – Je moet niet vergeten dat als je een primeur weggeeft aan één medium, andere media dat niet leuk zullen vinden
