Ontwerp: © 1999 - 2016 Steijger Communications BV
Mag ik nog een drankje..?
Toen ik als PR-man van het Amerikaanse AT&T in het begin van de jaren negentig de wereld afreisde om het bedrijf in tal van landen te promoten, organiseerden wij vrijwel wekelijks persconferenties of briefings. Die persconferenties waren altijd tot in het detail voorbereid en we haalden regelmatig de redactionele kolommen of de RTV-journaals. Maar een paar maal sloegen we de plank flink mis. Zoals die keer in 1992 toen AT&T een samenwerking aanging met een Russisch fysisch instituut. In het TrenMos restaurant (van Trenton-Moskou gerund door een Russisch/Amerikaanse zakenman) hadden we zo’n zestig journalisten bijeen. Ontvangst met bier, wodka en champagne, zo ging dat daar.
We waren net tien minuten bezig, toen en grote kerel met een rode baard opstond en z’n hand ophield. Ik vermoedde een belangrijke vraag, en die kwam ook: “Sir, when do we get another drink?”. Tja, dat vroeg de rest van de aanwezigen zich nu ook af. We hadden duidelijk geen rekening gehouden met waar het de Russische media –toen- vooral om ging. Het is nog laat geworden die avond.
Nog een voorbeeld van verkeerde inschatting. Wederom AT&T, het bedrijf waar z’n beetje alles wat op telecommunicatiegebied bestaat is uitgevonden. Dit keer kondigt AT&T een glasvezelnet om Afrika aan, waardoor alle Afrikaanse landen in één klap op de rest van de wereld zijn aangesloten. Plaats van handeling is het Marriott in Cairo. Wederom volle bak. Een directeur legt op typisch Amerikaanse manier, dus flink gehyped, het telecommunicatieproject uit, sleutelwoorden vallen: commitment, connecting Africa, global community, dat werk. Na een half uur staat een rijzige journalist uit Oeganda op en vraagt in zeer gebrekkig Engels: “Mister, what in fact is telecommunications?”… Hou maar op. Hij was overigens niet de enige die absoluut niet begreep waar het om ging.
Overigens bevindt zich in het Marriott in Cairo een prima bar. In Harry´s Pub kwamen destijds veel journalisten. Ik liep er ’s avonds een CNN-verslaggever tegen het lijf die wel bereid was om er nog een item van te maken voor de World Business Tonight rubriek. Zo kwamen we gelukkig niet helemaal met lege handen thuis.
Persconferenties: er gaat wel eens wat mis… Je hebt na noeste PR-arbeid eindelijk een zaal vol met journalisten, je denkt je verhaal goed over de bühne te brengen. De krantenkoppen lachen je in gedachten reeds toe. Maar dan begint zo’n irritante journalist vervelende vragen te stellen en je ziet de overige journalisten driftig meeschrijven. Persconferenties blijven moeilijke gebeurtenissen, waarvan het afbreukrisico enorm groot is. Bezint eer ge begint is het devies.
Cees Steijger